Donderdag 17 april. De wekker gaat om 06.45 uur, want we willen op tijs vertrekken richting steppe. De route die we hebben gekregen, kon ik gisterenavond, zelfs met de hulp van Yvonne niet ontcijferen, dus we besluiten met Google maps richting Entradas te navigeren. Dat gaat aanvankelijk prima, want we herinneren ons de route nog van twee dagen geleden.

We stoppen voor wat rovers. Er blijken diverse grijze wouwen rond te vliegen, die ik van afstand zelfs biddend kan fotograferen, maar thuis blijken die beelden toch niet al te bruikbaar. We zien even verderop op een veldje meerdere bijeneters, een Iberische klapekster en terwijl een kwartel zijn liedje van kwik-me-dit, kwik-me-dat uit het hoge gras laat horen, zien we weer een grijze wouw. 

We rijden het laantje in naar een adega, een wijnboerderij, waar we stoppen bij het vervallen boerderijtje dat door een Portugese vogelbeschermingsorganisatie wordt beheerd. Er vliegen kleine torenvalken rond en natuurlijk zingt er een grauwe gors zijn liedje.

Even verderop zitten twee prachtige scharrelaars. We komen Bert tegen, die met een andere groep de steppe-excursie doet. Hij kijkt raar op ons hier te zien en vertelt ons dat we hier niet horen te zijn. Dat klopt, maar we zijn op zijn routebeschrijving de weg kwijt geraakt. Hij wijst ons de juiste weg, maar als hij verder is gereden, gaan we toch nog even door.

Dat levert twee prachtige westelijke blonde tapuiten op.

Verderop kunnen we de griel helaas niet vinden, bij het plasje waar we een paar dagen ervoor ook deze soort niet konden vinden. Voor de daglijst telt wel een krakeend mee, net als twee balsende kortteenleeuweriken en wat zwarte wouwen. Op de terugweg kan ik nog een scharrelaar van dichtbij op de foto zetten.

Dan proberen we de route weer op te pikken, maar de beschrijving is heel onduidelijk, dus we rijden een paar keer fout, waardoor ik wat irritaties krijg. Een van mijn slechte eigenschappen helaas. Een overvliegende hop en dwergarend worden toegevoegd aan de lijst.

En overal zien we natuurlijk grauwe gorzen.

Die irritaties zijn snel over als ik een kleine trap voor de auto langs over de weg zie vliegen. Yvonne vindt de vogel al snel terug in het hoge gras en we kunnendoor de telescoop kort genieten van deze prachtige vogel. De foto moet ik helaas teveel croppen, dus het wordt een blurry plaatje.

Een hoog boven ons cirkelende grote roofvogel laat even wat lichte plekken op de bovenzijde zien en wordt door mij als Spaanse keizerarend gedetermineerd. Een Portugese man die even stopt vertelt dat deze soort vanmiddag is waargenomen, dus de kans is groot dat dit onze vogel was. We slaan linksaf en zien een paartje grauwe kiekendieven op de paaltjes langs de kant van de weg zitten, maar hoog erboven valt een mannetje grauwe een Spaanse keizerarend lastig. Dit exemplaar is 100% een keizerarend, dus die staat ook weer op de lijst. De vogel zit even verderop nog heel even op een paaltje, maar vliegt weg voordat ik mijn lens op hem gericht heb. Het is al eerder gezegd, het is jammer dat de vogels soms erg ver weg gezien worden en ook ver weg blijven. Fatsoenlijke plaatjes worden dan bewijsplaatjes, meer ook niet.

Een van de vele zwarte wouwen die we deze vakantie zagen.

We stoppen bij een bruggetje met een veelbelovend beekje. Als ik uitgestapt ben, zie ik twee roodkopklauwieren op de paaltjes langs de weg zitten. Helaas vliegen ze weg voordat de anderen ze hebben gezien.

Maar we hebben geluk. Onderweg naar de Ermida de Nossa Senhora de Aracelis, een kerk op een heuvel, landt er een roodkopklauwier vlak naast de auto op een paaltje. Helaas alleen een foto kunnen maken door de voorruit heen, maar het beestje staat er heel herkenbaar op.

Vanaf de heuvel hebben we een prachtig uitzicht op de omgeving. Niet veel vogels te zien, maar wel een toilet. Ook wel handig onderweg.

We zien nog maar weer eens een grijze wouw, biddend op zoek naar prooi.

We zien nogmaals grauwe kiekendieven en we eindigen met een kleine zilverreiger op de plek waar we dinsdag ook met Bert onze boterhammen hebben opgegeten. We hebben daarna nog anderhalf uur nodig om bij Monte Horizonte te komen.

We genieten van het prachtige landschap en stoppen nog een paar keer kort, maar dat voegt niets meer toe aan de lijst. Het was een prachtige dag met prima vogelweer en paar hele mooie soorten.
We eten weer bij O Arco in het dorp. Deze keer patat met drie soorten varkensvlees. Lekker zout, maar echt heel lekker. Eenmaal weer terug in het huisje het verslag gemaakt en dan wordt er weer gekaart.